to ja byłam na oazie 2 stopnia w Babicach (k Raciborza) i było cudnie
bałam sie strasznie tych rekolekcji ale ekipa tzn ludzie kadra i moderator byli rewlacyjni (choc wszyscy mieli mnie dosyć) ale i tak ich kochom normalnie. Miałam w sumie 4 diecezje tam i każdy inne tradycje itd to mi brado prezeszkadzało ale było świetnie
wszyscy ,mnie tylko pamietaja po moim smiechui po tym że wszędzie mnie było i głosno że cały czas wkoło mnie bylo. miałam fantastczna muzyczną i reszte animatorów rozkulałam ludzi bo byli troszke sztywni ale potem bili sie wszyscy kto koło mnie będzie siedział na posiłku to było piekne hehehe jedzenie było pyszne choc z kuchnia w Babicach tez juz mam przezycia jedzonko było pyszne i Babice jako taka wiocha typowa sa całkiem fajniste :)jak cos mi sie jeszcze przypomni to napewno napisze

Niech będzie Bóg błogosławiony.

Ja byłem w Krakowie na rekolekcjach i powiem wam, że były zupełnie inne niż pozostałe.
Przede wszystkim Kraków czyli można zapomnieć o spokoju i ciszy aaa poza tym to chyba wiek robi swoje i zaczynam inaczej patrzeć na wiele spraw, które są związane z moim życiem oraz formacją.

Często słyszy się od ludzi po rekolekcjach, że są pełni entuzjazmu, radości i euforii czyli, krótko mówiąc są szczęśliwi
Sam nie mogę powiedzieć, że czuje smutek ale ten czas był straszliwie trudny, ponieważ Bóg uświadamiał mnie o mojej marności i kruchości. Pokazał mi tą dziurę pomiędzy mną a Nim... grzech i zniewolenia

Nie chce przesadzać z treścią dlatego zakończę takim zdaniem:
Wybór drogi miłości to wybór trudniejszej drogi !
...i trzeba mieć tego świadomość, kiedy przyjdzie czas strapienia


Amen

Ja byłam  w Pszczynie. Było cudownie. Ksiądz naprawdę doświadczony i wzbudzający szacunek, mający niezwykłe poczucie humoru. Kadra też była wspaniała. Oczywiście najlepsi byli animatorzy gospodarczy i muzyczni

Ale to był czas kiedy zrozumiałam ile wart jest każdy człowiek, ile znaczy jego uśmiech, czas walki ze swoimi wadami, czas odnowy wewnętrznej i czas dostrzegania Boga w codziennym życiu.

A ja byłam z Agatką w Pszczynie i na pewno wspomnienia pozostaną na długo ksiądz bardzo doświadczony, każdego z nas chiał rozkochać we Mszy świętej i chyba mu się udało potrafił mówić tak, by inni go słuchali. Diakonia wspaniała, ludzie na rekolekcjach też sympatyczni, organizacja raczej bez zarzutów. Ogólem mówiąc jestem bardzo zadowolona z tych rekolekcji i już nie moge się doczekać zeby zobaczyć niektóre osoby

no a może skoro już dzielimy się ogólnie wrażeniami to teraz może podzielmy się takim zdecydowanie najważniejszym dniem na rekolekcjach...

"Pan Bóg za nas sprawy załatwia"
tak mawiał św. Brat Albert i dokładnie tak było w tym roku z moimi rekolekcjami w ogóle ich nie planowałam - same "przyszły" A tak poważnie to pojechałam na III stopień do Krakowa, właściwie tak "z biegu", bo na 2 dni przed rekolekcjami okazało się, że potrzebna jest tam animatorka grupy i nasza kochana moderatorka zadzwoniła do mnie ( Aguś i za to duuuży buziak dla Ciebie ). Już na samym początku, jak ks. Jarek Ogrodniczak mnie tam przedstawiał, powiedział, że jestem animatorką "z Bożej łaski" i wiecie... to były dla mnie wręcz prorocze słowa w zeszłym roku wcale nie byłam na rekolekcjach, w tym roku, miałam nie być, a tam okazało się jak bardzo za tym tęskniłam i jak bardzo tego potrzebowałam i to był naprawdę czas łaski, cały czas, bo właściwie nie było jednego konkretnego dnia czy wydarzenia, które najbardziej zapadłoby mi w pamięci Dziękuję Panu za czas tych rekolekcji, to był Jego kolejny cud dla mnie
a tak swoją drogą to... cuda i przemiany serc nie dzieją się tylko w czasie rekolekcji, bo każdego dnia Pan Bóg działa cuda w naszym życiu, tylko... od nas zależy czy otworzymy oczy i je dostrzeżemy i tego nam wszystkim życzę u progu nowego roku formacyjnego - abyśmy potrafili dostrzegać cuda, które Pan daje nam każdego dnia i umieli się nimi cieszyć

Hej!!

Miałam okazje raz już się wypowiadać na tym przefajnym forum, teraz mnie natchnęło na drugiego posta .
W tym roku również miłam to szczęście aby przeżywać rekolekcje oazowe. Dopiero, gdy tego zabraknie, człowiek spostrzega, jak bardzo mu tego brakuje. Moje rekolekcje odbyły się w Zapasiekach na II turnusie, i mimo, że było sposro pracy (posługiwałam tam jako animator grupy) to z całym przekonaniem mogę powiedzieć, że był to naprawdę święty czas. Pan Bóg w moim przypadku bardzo mocno działał i dalej to robi. Jechałam tam z konkretnym pytaniem do Pana Boga, z konkretną intencją... i wiecie co... dostałam odpowiedź i to było najfajniejsze, znowu poczuć, doświadczyć tego, że On jest wciąż ze mną. Pozdrawiam wszystkich, którzy przeżywali ze mną te rekolekcje.

P.S. Bóg do tego stopnia zadziałał, że po dwóch latach znów mnie sprowadził do kaplicy na piątkowe spotkania zatem do zobaczenia na oazie