Zgadzam się z moi  przedmówcą, życia nie da sie zaplanować, bo to ono płata nam czasem takie figle, które ciężko przewidzieć, lub im zapobiec. ja bym taki "scenariusz" który przedstawiła nam Natalka, przypięła go pod tabliczka marzenia, bo dobry współmałżonek, dom i wykształcenie to sa nasze marzenia które możemy zrealizowac jesli tylko chcemy, bądź nie?? to juz zalezy od nas samych

i wazne jest powierzyć całe źycie Jezusowi bo bez niego byłoby nam cięzko

Zgadzam się z Tobą, moja droga rz. Oczywiście każdy człowiek ma prawo do planowania swojej przyszłości. Odważę się nawet powiedzieć, że jest to rzecz niezbędna, wręcz obowiązkowa w życiu każdego odpowiedzialnego człowieka. Rozumiem sytuację Australopiteków, którzy prowadzili koczowniczy tryb życia, tam było miejsce na "spontaniczność". Ale my, ludzie cywilizowani, musimy wybiegać w przyszłość. Chyba nikt z nas nie marzy o życiu na dworcu, dlatego więc kształcimy się, planujemy naszą przyszłą pracę. Zanim mężczyzna oświadczy się kobiecie, koniecznie musi pomyśleć o tym, że przez kilkadziesiąt lat będzie się budził u jej boku, on planuje swoją rodzinę. Inny, zanim zdecyduje się na seminarium musi myśleć o przyszłości, o tym, że nie obudzi się w takiej sytuacji jak poprzednik, on planuje kapłańską posługę. Powinniśmy być odpowiedzialni. Życie mamy jedno, musimy starać się jak najpiękniej wykorzystać każdą sekundę.

"Żaden dzień się nie powtórzy...".

Problem tkwi w tym, że musimy nauczyć przyjmować z pokorą, co czasem burzy nasze plany. Czasem w różny sposób Pan Bóg "otwiera nam oczy". Kiedy "budujemy" sobie taką "A4-kę", nagle pojawia się "nakaz skrętu" na "skaliste wzgórze". Powinniśmy ufać Panu Bogu, a wtedy wszystko się ułoży. Jesteśmy istotami wolnymi, mamy wolność wyboru. Zaplanujmy sobie życie, to nic złego, a przewodnikiem niech nam będzie Pan Jezus.

Cel : Zbawienie!

Ale popatrzmy na to tak: gdybyśmy wszystko zaplanowali jak Bóg chce, to gdzie byłby trud i tym samym radość z osiągniętych celów w dążeniu do wyżej wymienionej ŚWIĘTOŚCI? A tak to przynajmniej jest po co sie pomęczyć

Pan Bóg ma wobec każdego człowieka konkretny plan - PLAN ZBAWIENIA.

Efez. 1:9-10 "Oznajmiwszy nam według upodobania swego, którym go uprzednio obdarzył, Tajemnicę woli swojej, aby z nastaniem pełni czasów wykonać ją i w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko, i to, co jest na niebiosach, i to, co jest na ziemi w nim".

Każdy panuje swoje życie, stwarza w swojej wyobraźni jakiś obraz własnej przyszłości, powinien jednak pamiętać o planie, który ma wobec nas Pan Bóg. Pan Bóg często stawia nam drogowskazy na tej "A4-ce". Jednak On dał nam wolność i nie narusza jej, to od nas zależy czy będziemy kierować się Jego drogowskazami. Aby je zauważyć wcale nie są potrzebne soczewki Acuvue®, ale gorliwa modlitwa.

"Nie bądź tym, który ma oczy wiary, aby patrzeć, a nie widzi. Nie bądź tym, który ma uszy wiary, aby słuchać, a nie słyszy. Swoim przewodnikiem uczyń Ducha Świętego - On cię wszystkiego nauczy".

Co do Ducha Świętego...to kurka wodna denerwuje mnie podejście niektórych bierzmowańców. Wiem, że pewne sprawy przychodzą z czasem,ale wiedząc jaki to OGROMNY dar, przyjąć Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania, to czasem aż skreca jak sie na nich patrzy, co oni w tym Kościele wyrabiają...

Hmmm...jak komuś nie zależy to tym bardziej sie nie zastanawia. Dla nich powodem jest możlość ślubu, chociaż bierzmowanie w ogóle nie jest już do ślubu potrzebne! tak wiec widać od razu jakie jest podejście...to przykre, ale niestety prawdziwe. A do nas należy przede wszystkim POKAZYWAĆ jak ogromną wartość ma nie tylko ten, ale wszystkie Sakramenty. Bo jeśli za słowem nie idzie czyn, to oni będą mieli 100% "czyste sumienie", że dla nich to nic nie znaczy.